In het vorige artikel vertelde Angelique (49) haar verhaal. Zij is 25 jaar lang seksueel misbruikt, mishandeld en psychisch vernederd door haar vader, moeder en opa. Jammer genoeg is Angelique niet de enige die kindermishandeling heeft meegemaakt. Ze vertelt hier verder:
“In Nederland zijn ieder jaar 119.000 kinderen die nog steeds mee moeten maken wat ik mee heb gemaakt. Het zijn niet alleen de zorgprofessionals, maar ook de mensen daaromheen die het verschil kunnen maken die dat bij mij niet hebben gedaan. Een klein voorbeeld:
Iedereen zag het, niemand deed wat
Mijn vader en ik waren in de supermarkt en ik moest een krat bier dragen. Kun je je voorstellen een meisje van 8 of 9? Dat was te zwaar. Ik kon het niet dragen, dus dat liet ik vallen. Toen sloeg hij mij. Zo hard, dat ik tegen de grond aanviel. In de supermarkt ben je nooit alleen. Daar waren bekenden, daar waren buren die hebben dat allemaal gezien, maar niets. Helemaal niets. En zo gaat het nog vaak. Het houdt niet vanzelf op en dat is gewoon waar. Als volwassenen niks doen, en signaleren moet toch door de volwassenen gebeuren, dan gebeurt, – en verandert er ook niets. Mensen zijn bang om te melden, want straks zit ik fout. Maar aan de andere kant zeg ik: straks zit je goed. En dan had jij het verschil kunnen maken.
Mensen zijn bang om te melden, want straks zit ik fout. Aan de andere kant zeg ik: maar straks zit je goed.
Even aandacht
Een kop chocomelk kan vaak meer doen dan je denkt. Gewoon even aandacht geven aan een kind of jongeren. Een kop chocomel of thee, de vraag: ‘hoe gaat het met jou?’ of alleen al een compliment.
Ik had het gevoel dat niemand mij hoorde, niemand mij zag en dat niemand mij ook wilde zien.
Thuis kreeg ik dat nooit. Ik deed alleen maar dingen verkeerd. Het had voor mij zo’n enorm verschil gemaakt als ik het idee had dat er ook maar één volwassenen was die om mij gaf. Dat gevoel had ik namelijk niet. Ik had het gevoel dat niemand mij hoorde, niemand mij zag en dat niemand mij ook wilde zien. Het had voor mij een enorm verschil gemaakt als iemand had gevraagd hoe het ging of zei dat ik er leuk uit zag. Dat ik het gevoel had gehad dat ik ertoe deed.
Iedereen, een buurvrouw, tante, leraar of een zorgprofessionals, maar ook de mensen er omheen, iedereen kan een verschil maken! Dit motiveert mij om andere duidelijk te maken: ook jij kan het. Ook jij maakt een verschil!
De jongeren van vroeger
Ouderen zijn de jongeren van vroeger. Angelique vertelt haar verhaal aan iedereen die het vraagt. Ook aan een katholieke groep ouderen.
Het was bij hun vroeger heel lastig bespreekbaar. Heel veel ouderen zijn slachtoffers geweest van een vorm van kindermishandeling en hebben daar nog nooit over gesproken.
Je kon er vroeger ook niet veel aan doen. Waar kon je heen?
Er zijn mensen naar mij toegekomen die inderdaad aangaven dat ze, een vorm van, kindermishandeling hebben meegemaakt als ik, maar nooit iets mee hebben gedaan. Je kon er vroeger ook niet veel aan doen. Waar kon je heen? Ik heb zelf ook later pas een brief van een tante gekregen die aangaf dat ze inderdaad wel wist van mijn situatie, maar ja je bemoeide je niet met anderen.’